Dag negen en tien

Afgelopen nacht hebben we gemerkt dat we wat noordelijker in Noorwegen zitten, want we hebben het beide koud gehad. De avond ervoor was het internet zo traag, dat het niet lukte om de foto’s toe te voegen. Toen Robert rond kwart voor zeven wakker werd, heeft hij meteen gebruik gemaakt van het aanwezige snelle internet (iedereen ligt nog te pitten) en deze foto’s alsnog toegevoegd. Na weer in bed te zijn gestapt, merkte Laura dat het erg koud was in de camper, maar Robert had er geen enkele boodschap aan. Hoe groot was de vreugde om later weer wakker te worden van een zonnetje in het gezicht. De zonnestralen piepten net door het dakluik heen, maar ondanks dat, bleven we toch wat langer liggen en stonden pas om kwart over negen op. Het was weer prachtig weer en daar hadden we eerlijk gezegd niet op gerekend, maar we hadden dit deel van Noorwegen wel gekozen vanwege de betere weersvoorspelling dan die van de westkust van Noorwegen.

De camping was er een die je verbaasde in allerlei opzichten. Het deed heel verouderd aan, maar het bleek prima in orde te zijn. Het gebouwtje was oud en gedateerd, maar alles zat keurig in de verf en werkte na behoren. Slechts een dames en een herendouche waren aanwezig met een thermostaatkraan en muntjesautomaat. Er was zelfs shampoo en douchefris in de douche en afwasmiddel, kwast en spons bij de spoelbak. Ook stond er buiten een wasmachine met volop waspoeder erbij. Hiervan kon men gratis gebruik maken. Alles bij elkaar een prima camping.

Na een ontbijtje met ons laatste stukje suikerbrood, heeft Laura nog even de thermoskan gevuld met verse koffie. Mochten we onderweg een leuk plekje vinden dan gaan we daar even koffie drinken. De route die we uitgestippeld hadden ging in noordelijke richting en zorgde ervoor dat er een mooi landschap aan ons voorbij trok met afwisselend meren en bossen dat zich kenmerkte door oplichtend rendiermos. In Nesbyen hebben we heerlijk aan een rivier gezeten op onze tuinstoelen in de zon. De tijd vloog voorbij en de meegebrachte koffie smaakte prima.

We vervolgden onze reis richting Gol en daar konden we de camper verzorgen. De grijswater- en zwartwatertank kon worden geleegd bij een gemeentedepot en we hebben daar meteen vers water ingenomen. Alles was weer goed geleegd/gevuld voor een verdere tocht naar de Jotunheimveien.

Tot we een bord met een verwijzing naar een LPG-tankstation zagen. We hadden ons toevallig gisteren georiënteerd en toen bleek dat er daar niet veel van zijn in Noorwegen. Aangezien we vier weken onderweg zullen zijn, leek het ons verstandig om ook gas te tanken. Dat ging lastiger dan we dachten. Het eerste probleem was de kleine ruimte rond het tankstation, want er stonden drie auto’s met caravans op het kleine pleintje achter een schuur. We moesten achteruit insteken om ruimte te maken voor de mannen die druk stonden te wijzen. Uiteindelijk stonden we bij de pomp en kwamen we erachter dat we een verloopnippel nodig hadden. Gelukkig stond op een briefje vermeld dat je een nummer kon bellen voor het verkrijgen van zo’n nippel. Helaas werd de telefoon niet beantwoord en daar stonden we dus . . . Nog maar een keer bellen en gelukkig kregen we een vriendelijke Noor aan de lijn die kon uitleggen dat er op een steen onder een stalen gebouwtje een verloopnippel te vinden was. En dat op zondag! Na dit twee keer te hebben uitgelegd, konden we hem vinden. Probleem drie was het aansluiten, maar dat lukte redelijk vlot, na eerst de gastank te hebben gesloten. Probleem vier was aanstaande want toen we het vulpistool op de aansluiting zetten, hoorden we al ons gas wegstromen, dat kon niet goed zijn!!! Robert koppelde hem snel weer af en Laura schrok zich lam van het gas dat met een luide klap ontsnapte. Gelukkig schrok Robert daar niet van, want met de Volvo is dat een bekend fenomeen. We hebben nogmaals het vulpistool op de auto gezet en toen bleek dat het weglopen van gas ophield als het drukverschil opgeheven was. We hadden nog geen idee wat probleem vijf zou zijn, maar daar kwamen we vlug achter. Hoe moet je nu betalen met een creditkaart? Er verscheen een Noorse tekst in het scherm dat erop wees dat onze creditcard niet gebruikt kon worden. Verderop naast de betaalterminal stond een Engelse tekst, waarin duidelijk gemaakt werd dat je eerst een bedrag moest kiezen en dan pas de creditcard moest invoeren. Weet dat maar eens!! Uiteindelijk lukte het ons om een reservering van het bedrag te laten accorderen. Probleem zes was aanstaande toen Laura slechts enkele seconden op de startknop voor de gastoevoer drukte. Met het loslaten werd onze transactie geannuleerd en was er nog geen gram gas ingenomen. Na nogmaals de hele routine te hebben uitgevoerd liep er uiteindelijk gas naar de camper. De luttele hoeveelheid van 5 liter was nodig om de gastank weer te vullen. Nu was echt alles geregeld en we zijn een ervaring rijker!

Alle reden om even verder even bij te komen op een parkeerplaats. We kwamen tot rust met een kopje koffie en een cracker met gerookte zalm. Na een half uurtje rijden kwamen we op de hoogvlakte Jotunheimveien aan. De temperatuur daalde tot onder de tien graden Celcius. Ook stak er een harde wind op en toen we op de vooraf bepaalde camperplaats bij de tolpoort aankwamen, leek dit geen goede overnachtingsplek. De camper stond te schudden van de wind en achtergelaten bouwmateriaal maakte de plek ook niet aantrekkelijk. We zijn dus doorgereden naar een andere plek die we vonden via de NKC-app. Dit was na later bleek een ideale plaats om de nacht door te brengen.

Ondanks de dekentjes houden we koude voeten, dus toch maar weer uit bed om de sokken aan te doen. Nadat we warme voeten hebben gekregen vielen we uiteindelijk toch in slaap om ’s morgens weer vroeg wakker te worden. Rond zes uur keek Laura naar buiten en ze zag de zon opkomen achter de bergen. Nog even liggen, maar om zeven uur besloten we op te staan en te vertrekken naar de Jotunheimveien. Deze weg is gelegen in een nationaal park en is 32 kilometer lang. Het licht was mooi en om 8 uur passeerden we het tolpoortje. We hebben vele foto’s gemaakt, maar het was wel koud buiten de auto.

De temperaturen waren ’s nachts rond het vriespunt, maar nu was het niet warmer dan 8 graden en er stond een stevige wind. Om tien uur was het tijd voor ons uitgestelde ontbijt. We hebben er direct ook een kopje koffie aan toegevoegd. Op een zijweg van vonden we een vlak stukje waar we prima konden staan. Naast de camper zaten we uit de wind, maar in de zon heerlijk genieten van de ruimte om ons heen. We waren de enigen in de wijde omgeving. Enkele auto’s passeerden ons op grote afstand.

We vervolgden onze weg en de zon verdween steeds vaker achter de wolken. Dus maar goed dat we zeer vroeg waren vertrokken, want met zon ziet alles er toch veel mooier uit. We waren onzeker over het weer van morgen en wisten niet goed wat we moesten doen. Daarom eerst maar even naar de supermarkt om de koelkast weer op te toppen. Op onze route naar het noordwesten moesten we een stuk rijden over de E6 - een hoofdweg van noord naar zuid - en eerlijk gezegd dat beviel ons niet. Dus zodra het mogelijk was hebben de E6 weer verlaten en zijn op zoek gegaan naar een overnachtingsplek. We zochten wederom een camperplek en geen camping. De uitgekozen camperplaats was te bereiken via een smalle weg ten noorden van een meer. Na een kwartiertje kwamen we op grote hoogte aan op een hele kleine parkeerplaats. Dat beviel ons helemaal niet. Dus weer naar beneden gereden. De weg langs het meer werd steeds slechter en zat vol met gaten. Dit bleek vele kilometers zo te blijven. Wat hadden wij een spijt dat we niet eerder waren gestopt bij een mooi plekje, maar toen dachten we dat het nog te vroeg was. Het was de eerste keer dat de beoordelingen in de NKC-app niet overeenkwamen met onze verwachtingen. We zijn toch maar doorgereden naar Lom en zijn op een voor ons bekende camping gaan staan

Zo hebben we toch nog heerlijk van de zon kunnen genieten. Laura is het dorpje nog even in gegaan en Robert heeft de camper van binnen schoon gemaakt. Dat moet ten slotte ook gebeuren. Op het menu staat brood met aardbeien, want Laura heeft vandaag geen zin om te koken. Zij heeft namelijk vakantie!!

Dag zes, zeven en acht

We moeten nog even wat kwijt over dag vijf. Op de camperplaats staan namelijk ook twee oude kleine “mensjes”. Het blijkt een echtpaar uit Polen te zijn, die de zeventig gepasseerd zijn. Het mannetje staat steeds te vissen en het vrouwtje maakt de een na de andere vis schoon. Ze bivakkeren in een kleine Citroen, een klein bestelautootje dat een tentje aan de achterzijde over de achterklep heeft. Later op de avond bakt het vrouwtje in de auto de verse vissen. We denken dat ze na het eten wel zullen vertrekken. Nadat het donker is geworden en wij de blinderingen hebben aangebracht, horen we dat de auto wordt gestart. Staan we toch nog alleen op de parkeerplaats. Laura vindt het nog steeds eng. Maar . . . als we ’s nachts even naar buiten kijken zien we tot onze verbazing dat het autootje er nog steeds staat en onze monden vallen ‘s morgens open als blijkt dat zij in de bestelwagen hebben geslapen. Robert gaat even kijken hoe dat zit. Het blijkt dat er naast een kookeilandje ook nog twee kleine bedjes in de auto zijn aangebracht. Onvoorstelbaar dat je daar in kunt slapen met twee personen. Maar ja, zoals gezegd, het waren kleine mensjes! De avond daarvoor had Robert al een praatje met hem gemaakt met een Litouwse visser. Hij vangt de een na de andere makreel uit de fjord. Elke keer als hij er een vangt brengt hij hem naar de kleine Pool. Hij vertelt dat de Pool een andere hengel moet hebben, zodat hij ook veel meer kan vangen.

We eten buiten in de zon ons ontbijtje met aardbeien en jus d’orange. We genieten van het weer en vertrekken pas laat op de ochtend om langs de kust in de richting van Kristiansand te rijden. Dat zullen we niet bereiken, want het weer is prachtig en we besluiten een camping op te zoeken op een landtong. De weg langs de kust is prachtig, maar wordt wel steeds smaller. Na de afslag richting camping moeten we nog vier kilometer rijden en wij vragen ons af of je hier wel met een auto en caravan langs kunt. De huizen staan in bochten zo dicht bij de weg dat manoeuvreren bijna onmogelijk is. Uiteindelijk bereiken we zonder problemen de ingang, waar we meteen vuilwater lozen, de zwartwatertank legen en vers water innemen. Op de camping staan toch caravans van 8 meter lang!!

De camping is prachtig (en duur) en er is voldoende ruimte, maar we kunnen maar niet een mooi plekje vinden. Of het is te scheef, of het is te dicht bij een ander, of er is geen stroomkast in de buurt, of het is in de schaduw, of het is te drassig. Na op drie plekken te hebben gestaan, kiezen we ervoor om midden op het grasveld de camper te plaatsen. Uiteindelijk blijkt dit niet het perfecte plaatsje te zijn, want als we later een wandeling naar de zee maken, zien we nog een veel mooier plekje. De camping is namelijk veel groter dan we wisten. Het is een prachtige plek met zicht op zee, waar voor de kust kleine eilandjes liggen met daartussendoor vele kleine bootjes. We zitten wel anderhalf uur dit schouwspel te bekijken. Na terugkeer blijkt de wind te zijn gedraaid en besluiten we toch te BBQ’en. De rook zal niemand overlast bezorgen. We genieten van de laatste kipsaté als de zon achter de horizon verdwijnt.

De volgende morgen schrikken we wakker van een hevig metaalachtig geluid. Wat was dat? Vallen onze fietsen van het rek? De wind is wat aangewakkerd, maar het blijkt het zonnescherm van een camper aan de zijkant van het veld te zijn. ’s Nachts het zonnescherm uit laten staan, kost deze mensen geld. Er is van alles kapot en pas anderhalf uur later zit alles weer in de bak. Wij hebben dan al gedoucht en ontbeten.

We vertrekken laat, verlaten de kust en rijden het binnenland in met prachtig weer. Even na twaalven rijden we een verzorgde picknickplaats op. Er is eigenlijk geen ruimte voor onze camper, maar het is te mooi om weer verder te rijden. We zetten hem neer in de hoop dat er straks meer ruimte is. We pakken onze stoelen en vinden een plek op de keien nabij een sterk stromende rivier. We nuttigen hier de lunch (beschuit met rundvleessalade). Uiteindelijk vetrekken we drie uur later met een bruin verbrande huid en een voldaan gevoel. Heerlijk, weer een zonnige dag met hoge temperaturen.

Laura had de avond daarvoor al een camperplaats met een goede waardering gevonden en de rit er naar toe ging langs een langs meer. Uiteindelijk kwamen we rond half zeven aan. Van de acht beschikbare plaatsen zijn er drie in gebruik. Wij zijn de vierde en de laatst aankomende camper. Wederom een prachtige plek aan een meer met een klein haventje. Na de maaltijd, aardappelen, snijboontjes en een chorizoburger, gaan we wandelen. 

De volgende ochtend krijgen we het trieste nieuws dat tante Willie is overleden, iets langer dan een week na een beroerte. Het is bizar dat we elke keer dat we Noorwegen bezoeken, een dergelijk bericht te horen krijgen. Het zonnetje schijnt gelukkig, maar het houdt ons wel bezig.

Als we vertrekken, na wat boodschappen te hebben gedaan, begint de lucht te betrekken en begint het zachtjes te regenen. Deze motregen wordt gewone regen en even later mondt het uit in stortregens. De weg staat soms blank. De op de kaart aangegeven watervallen hebben we gemist, maar we hebben vandaag voldoende water zien vallen. Het wordt wat frisser. Op een picknickplek hebben we onze korte broek verruild voor een lange en hebben een trui aangetrokken. Als het weer opknapt, steken we aan voor een kop koffie met een heerlijke chocoladetaartpunt. De temperatuur loopt weer op naar de 20 graden, heerlijk. De vooraf uitgezochte camping valt tegen en een kilometer of vier terug, zagen we een betere. Dus rechtsomkeer gemaakt en naar deze camping gereden. We moesten immers aan de stroom, want de laptop had een lege accu. De overnachting is slechts 200 NOK inclusief stroom en Wifi. We kunnen de camper horizontaal neerzetten zonder de blokken te gebruiken. Gisteren gleden we langzaam naar het voeteneind, vanwege het hoogteverschil van meer dan 20 cm tussen voor- en achteras. De komende nacht zullen we daar gelukkig geen last van hebben. De zon en de regen zorgen voor een mooi schouwspel. Boven onze camper staat een mooie regenboog.

Even geen verhaal

Helaas, maar onze laptop heeft een lege accu en kan alleen op de camping worden opgeladen. Vandaag staan we op een camperplaats zonder stroom en dus een kort bericht.

Dag vier en vijf

Op dinsdag zijn we Noordwaarts gereden en al snel hebben we een afslag genomen richting het strand. De natuur lijkt erg op Vlieland en bij een duinoversteek hebben we de camper geparkeerd en zijn naar de zee gegaan. Een heerlijke wandeling langs het strand viel ons deel. Het weer werd steeds beter en het shirt kon zelfs uit. Na een uur waren we terug bij de auto.

We moesten een lange tocht naar het Noorden van Denemarken maken, omdat we de dag ervoor besloten hadden om niet te lang door te rijen. De route liep langs de westkust waarbij je soms over een soort dijk reed met aan beide zijde water. Onderweg nog koffie gezet en achter de camper uit de wind gezeten. Heerlijk, dit is vakantie . . .

Onderweg zat ook nog een veerverbinding. We hadden pech, want de boot was net vertrokken. Gelukkig was het maar een klein stukje varen, dus een half uurtje later stonden we op de veerboot. We hadden een andere camping Sindal in de buurt van Hirtshals geboekt en dat was een goede keuze. Wat een nette camping! Bij het plaatsten van de camper op de blokken ging het tussen ons beide mis. Laura schrok want Robert schoot over de blokken. Gelukkig geen schade, maar de relatie tussen ons was even verstoord. Een campinggast kon genieten van onze “conversatie”.

De volgende morgen moesten we vroeg op (6.30 uur), want de mevrouw van de receptie had alleen om 7.15 uur tijd om uit checken. Na een verfrissende douche bleek dat er nog een stel met de boot moest en ook bij het hek stonden te wachten. Een half uurtje later stonden we al bij de terminal voor de boot naar Lagesund. Een reis van 4 ½ uur, maar de tijd ging snel. We hadden geleerd van de vorige keer, dus genoeg leesvoer meegenomen. Een kop koffie met een broodje smaakte goed. De zee was ruw maar de boot schommelde nauwelijks.

We konden vlot de boot verlaten en de douane beambte vertrouwde onze gezichten. Het weer was slecht en de ene hoosbui na de andere kwam naar beneden. We hebben even diesel getankt en geld gepind. Daarna een supermarkt bezocht en het avondeten ingeslagen. Robert kon de weerstand van de vele snoepbakken niet weerstaan en vulde een papieren zakje met lichtbruine en zwarte karamels. Een traditie die in stand gehouden moest worden. Er zullen nog vele zakjes volgen deze vakantie.

We staan nu op een rustige plaats. De eerste keer dat we vrij staan en niet de luxe van een camping gebruiken. Aan boord moest de gasfles worden gesloten, maar na het openzetten bleek er geen gastoevoer te zijn. Gelukkig kon dat opgelost worden door een ventiel in te drukken bij de gasfles. We zullen de tip doorgeven aan de verhuurder, want het was niet te vinden in de gebruiksaanwijzing van de camper. Om zeven uur gaat Laura met de pannen in de weer. Diepvriesgroente met diepvries aardappeltjes en twee grote beefburgers staan op het menu. Laura vraag voor de zoveelste keer of we hier blijven staan, maar Robert twijfelt niet.

De tweede en derde dag in Denemarken

Het begint allemaal zijn plekje te vinden in de camper. Zo zijn de oplaadsnoertjes niet meer opgeborgen in een grote tas, waarbij het elke keer weer zoeken naar de juiste is. Ze hangen nu op de juiste plaats: klaar voor gebruik. Het smalle bed is gelukkig breed genoeg. Soms stoot je een arm tegen de wand, maar het went wel. Alles werkt in de camper naar tevredenheid, dus geen zorgen.

Zondagochtend rustig aan gedaan en vooral uitgerust. 's Middags een rondje over de camping (erg netjes en verzorgd met nieuw sanitair) gemaakt en daarna door gelopen naar de zee. Het is prachtig weer (ca. 22 gr en zon) en we lopen door de graanvelden. Het strand vinden we niet, want het blijkt een laag dijkje te zijn dat grenst aan het water. Het is vier uur als we terug zijn, klaar voor de voetbalwedstrijd van de dames. Er is ons aangeboden om de wedstrijd tegen de Denen in de kantine te zien, maar op de laptop kunnen we gelukkig een Deense zender vinden die het ook uitzendt.

We slaan de warme maaltijd over en kiezen voor wat brood met kip-kerrie en tonijnsalade. Om tien uur gaat het licht uit om om 8 uur weer wakker te worden van de zon die door de dakluiken schijnt. Na een verfrissende douche hebben we buiten het ontbijt genuttigd. Rond tien uur vertrekken we richting het eiland Romo dat vanaf de camping te zien is. Dit eiland is te bereiken via een "kleine Afsluitdijk". Het is het Noordelijkste deel van de waddenkust die start in Den Helder. Het eiland doet ons denken aan Vlieland. Dezelfde dennebomen en heide. In het dorp aangekomen halen we de fietsen van het rek en fietsen naar de haven. Hier is niet veel te beleven en keren om richting het strand. Een leuke fietstocht met harde wind tegen. Die wind is, sinds we Denemarken zijn ingereden, niet gaan liggen. Bij de duinovergang besluiten we om te keren, want de zee is te ver. In het dorp aangekomen pakken we de camper en rijden terug. Hieronder is het filmpje vanuit de camper te zien.

We rijden nog wat rond en besluiten terug naar het vaste land te gaan om dan Noordwaarts te rijden. Ribe blijkt het oudste plaatsje te zijn van Denemarken. Het is gesticht rond 710. We parkeren de camper op een parkeerplaats en lopen naar het centrum. Leuke winkeltjes zijn aanwezig in zeer oude pandjes. Bij de haven nemen we koffie op een terras in de zon. Een uurtje later vertrekken we weer. We hebben een aantal camperplaatsen uitgezocht, maar als Laura op de NKC-app kijkt dan vindt ze een kleine boerencamping in de buurt. We besluiten daar aan te steken en het blijkt een leuke camping te zijn. We komen bij de receptie en we moeten even wachten op de eigenaar. We krijgen van hem een plekje achteraan aangewezen. De receptie was tevens het keukentje van het cafe. De plaatjes met taartpunten lokken ons aan en we nemen op het terrasje een kop koffie met gebak.

Als we later de camper aangesloten hebben op het elektrisch en de mattem hebben ontdaan van wat zand dan begint het te zachtjes te regenen. Wat een mazzel. Op het menu staat kip-siam. Het smaakt ons prima.

De eerste reisdag

Vanochtend rustig aan gedaan en nog uitgebreid koffie gedronken terwijl we de krant lazen. Uiteindelijk rond10 uur vertrokken richting Leer Duitsland. Het was druk, maar het verkeer liep niet vast. Ook bij Bremen en Hamburg waar je altijd met wegwerkzaamheden wordt geconfronteerd ging het vlot. Het navigatiesysteem van de camper laat te wensen over. Het komt waarschijnlijk doordat we de TomTom gewend zijn. Nadat we beide systemen naast elkaar gebruiken, krijg je het idee dat je een dementeerende bejaarde bent, want het is een overdaad aan informatie. Uiteindelijk wint Xander het van de vrouwelijke stem van de Zenec.

Het doel is Denemarken en onderweg heeft Laura een leuke overnachtingsplaats gevonden aan de kust. Gezien de drukte besluiten we een telefoontje te plegen met de camping en een plekje te reserveren. We zijn welkom en er is een Nederlands echtpaar die ons te woord staat. We kunnen dus rustig onze reis vervolgen. Het passeren van de grensovergang gaat vlot, hier werd de hele dag een file gemeld. We halen nog wat Deense kronen en gooien de tank vol. We worden vriendelijk ontvangen en we mogen te voet een plaatsje uitzoeken. Dat betekent in het bijzijn van een Kramer dat alle opties uitgebreid worden bekeken. Uiteindelijk valt de keuze op een mooi rustig plekje.

Nadat de twee jaar geleden gemaakte blokken onder de voorwielen zijn geplaatst, kan Laura de mosterdsoep warm maken. Het is rond acht uur als we gaan eten. 's Avonds regent het even als het donker is geworden.

Vlak voor vertrek

Op donderdag 13.10 vertrekken we richting Emmen om de camper op te halen. Op de afgesproken tijd (14.30) rijden we het terrein van P&M camperverhuur op waar de hartelijk worden begroet. Na een kopje koffie worden de bijzonderheden van de camper uitgelegd. Laura wordt verteld hoe de zaken aan de binnenkant zijn geregeld, terwijl Robert de techniek voor zijn rekening neemt.

Een uurtje later vertrekken we weer richting Leeuwarden. Het is even wennen, maar de eerste indruk is goed. Meer motorvermogen en een lichtere camper komt de rijeigenschappen ten goede. Alles werkt naar behoren. De namiddag wordt benut met het inrichten van de eerste zaken. Paul en Sylvia en de kinderen komen 's avonds nog een kopje koffie drinken en ons een fijne vakantie wensen. Uiteindelijk gaan we voldaan slapen, maar beseffen dat het nodige nog gedaan moet worden.

Vrijdag wordt besteed aan het doen van boodschappen. We zijn tenslotte Nederlanders en nemen het liefst onze eigen aardappels mee. De koelkast is goed gevuld en ook de ruimte onder het bed staat vol met zaken die in Scandinavië erg duur zijn. (bier en wijn dus . . ) Uiteindelijk hebben we nog even tijd genomen voor een bezoekje aan de moeder van Laura. 's Avonds om 10.00 uur doen we de laatste keer de deur van de camper op slot en gaan we nog even tv kijken. Dat moeten we tenslotte de komende vier weken missen.

Voorbereiding in laatste week

De datum van vertrek komt steeds dichterbij. Deze week is alvast een camping geboekt voor de laatste nacht in Denemarken. We moeten al vroeg bij de haven zijn en dan is het lekker om niet al te ver een overnachtingsplaats te hebben. Dit keer wel een andere camping geboekt dan twee jaar geleden.

We hebben ook contact gehad met de verhuurder van de camper om te vragen of het mogelijk is om de camper op donderdag op te komen halen. Gelukkig was dat mogelijk en kunnen we ons om 14.30 melden in Emmen. Hierdoor hebben we de hele vrijdag beschikbaar om de laatste zaken te regelen en de camper rustig in te richten.