We zitten in het Oostelijke deel van Denemarken op de camping en ’s morgens blijkt al dat we de goede keuze hebben gemaakt. Terwijl het in Noorwegen regent, zitten wij al vroeg naast de camper in de zon met onze bestelde broodjes en croissants. Wat een heerlijk rustige camping van twee Nederlanders die ook in het programma “ik vertrek” zijn geportretteerd. Ze hebben het keurig voor elkaar. Gisteravond was een van de tips om even de zee (het Kattegat) in te lopen naar een zandbank voor de kust. Na het ontbijt hebben we dat dus maar gedaan. Het eerste stuk was nog wat modderig, maar daarna werd het een zanderige ondergrond. Het was best een eind lopen, maar het water kwam niet hoger dan de knieën. Op het rif aangekomen hebben we onderstaande foto’s gemaakt.

Op de terugweg bleek dat het opkomend water was, maar het was niet verontrustend. Toen we weer bij de kust aankwamen en achterom keken was er veel minder te zien van de zandbank. Als we later waren geweest hadden we waarschijnlijk deze wandeling niet gedaan.

De camping bestaat eigenlijk uit vier delen, gezien vanaf de weg naar de zee: een ontvangstruimte met gebouwen waarin de receptie, hutten, sanitair en de dieren zijn ondergebracht, dan een klein stukje bos en dan het gedeelte waar de gasten staan met campers en tenten. Er is zelfs een tipi. En dan nog een stuk weiland met een voetbalveldje en verder gras dat gedeeltelijk gemaaid is voor kleine tentjes. Alles hier is erg leuk opgezet.

Op de terugweg naar onze camper, raakten we in gesprek met een stel Nederlanders dat kampeert in een Citroen Jumpy. Een kleine bestelwagen met een hefdak. De eigenaars hebben in mei een kale tweedehands bus aangeschaft en die is in korte tijd omgebouwd tot camper. Misschien ook iets voor ons? Het is een veel lagere aanschafprijs dan een “echte” camper. Zij zijn echter niet zo goed voorbereid als gevolg van drukke tijden voorafgaand aan hun vakantie van zeven weken. Wij proberen hen zoveel mogelijk te vertellen van mooie plekken in Noorwegen, maar realiseren ons dat het lastig is om het op deze manier over te brengen. Ik geef ze de link naar onze weblog, zodat ze kunnen zien waar wij geweest zijn. Als Laura onze boekjes over Noorwegen ophaalt met mooie camperroutes en overnachtingsplekken, willen zij die graag overnemen. Wij hebben ook nog een van Zweden en we verkopen ze allebei. Zij zijn er erg blij mee, want ’s avonds krijgen we nog een fles rode wijn als dank.

De tijd vliegt voorbij en we moeten ook nog douchen, dus kunnen we pas op twee uur op de fiets richting Hou, een klein dorpje drie kilometer verderop. We nemen een fietsroute mee die bij de informatie ligt. De gehele route naar Hals en terug is 30 kilometer, maar we zien wel hoe ver we komen. Het kleine dorpje Hou, bereikten we na 5 kilometer, heeft leuke oude huisjes en een mooi klein haventje. Daar hebben we de fietsen geparkeerd en zijn via de duinen (net Vlieland) naar het strand gelopen. Erg bijzonder dat je ook in dit deel van Denemarken exact dezelfde vegetatie aantreft. Laura heeft weer schelpjes gezocht, het is werkelijk net Vlieland, terwijl Robert (on)geduldig wacht. Alles is hetzelfde . . .

We vervolgen de route naar Hals. De route beschrijving is simpel. Een mooi fietspad langs een lange rechte weg, waar maar geen eind aan komt. Na 9 kilometer fietsen, zijn we beide moe. We zien een kleine bakeri waar we koffie met iets lekkers erbij nemen. Dat hebben we wel verdiend vinden we zelf. Een conclusie - twee jaar geleden getrokken- dat er lekker gebak in Denemarken te verkrijgen is, werd ook dit jaar weer bevestigd. De kleine sportwinkeltjes nodigen uit om even te gaan kijken.

Laura moet nog steeds een nieuwe regenjas hebben en misschien hebben ze hier wel een leuke. Ze treft het: een roze en nog met korting ook. De juiste maat is er ook nog. Met mooi zonnig weer, maar met regenjas zoeken we nog even een supermarkt op. De terugreis aanvaarden zonder iets te eten mee te nemen, is niet verstandig. Met twee bananen, bier en wijn en hondenbrokjes, stappen we rond vijf uur op de fiets. De route terug gaat grotendeels door het bos en is erg leuk, toch zijn we blij dat we op de camping aankomen. De vraag wordt nu gesteld, waarom hondenbrokjes gekocht? Op de camping zijn meerder honden en wat is er leuker om die zo nu en dan te verrassen met een hondenkoekje. Zodra we buiten zaten, kwam de eerste al langs en genoot zichtbaar van onze traktatie.

Vandaag (dinsdag) zitten we aan de broodjes en is de hond van de buren te gast. Ook hij smikkelt van het etenswaar van ons. De Duitse eigenaar snapt niet waarom zijn hond steeds bij ons zit. Wij weten wel beter. We zitten om elf uur nog aan de koffie als Robert bovenstaand stukje schrijft. De Duitse buren vertrekken en dan staan er nog slechts vijf onderkomens. Het seizoen is afgelopen, maar het weer blijft goed en wij genieten nog van de zon.

Vandaag gaan we nog naar Saeby, een klein dorpje zo’n dertig kilometer noordelijk gelegen. We hebben dus nog even de tijd.

We moeten nog beslissen, waar we overnachten, maar dat kan later op de dag wel. Misschien komen we hier wel terug, want het bevalt hier uitstekend.