Op de camping in Lom zijn we na ons rondje door het dorpje eerst nog even buiten gaan zitten, maar helaas begon het zachtjes te regenen. Het zonnescherm was de oplossing, maar moest naar binnen als gevolg van de aantrekkende wind. Binnen hebben we daarom al vroeg een borrel genomen en het eten werd daarom dit keer ook wat eerder klaar gemaakt. Op het menu stonden dit keer de noodles. ’s Avonds hebben we alle tijd besteed aan de route van de volgende dagen. We zijn van plan om richting het westen te rijden en dan wordt het plannen van de route belangrijker, omdat je dan regelmatig gebruik moet maken van veerboten. Een in Groningen gekocht boekje van Duitse camperaars hielp ons daarbij, want een mooie route stond prima beschreven. Helaas kwamen we hier pas later op de avond achter, maar uiteindelijk hadden we de route uitgestippeld.

We werden wakker van de regen op het dak, dit leek niet best voor vandaag. Echter na het douchen brak de lucht boven ons open en werden we getrakteerd op zon. De route ging via Grotli, waar we direct de afslag naar de 258 namen. Deze weg hebben we twintig jaar terug onze toen nog nieuwe blauwe VW Golf hebben gereden, maar dan van de andere kant. Ook dit keer werden we overvallen door de schoonheid van dit landschap. Wederom was de weervoorspelling niet juist, want het regende niet of nauwelijks en de zon kwam zo nu en dan door de wolken. We hebben een aantal fotostops gemaakt. Onderstaande foto’s zeggen genoeg.

Ook de in de meegebrachte thermosfles verse koffie smaakte prima. Het uitzicht betoverend met meertjes, bergen met hier en daar nog sneeuw op de flanken. De weg is smal, maar zelfs touringcars reden deze route met gasten van de cruiseschepen. Wij zwaaiden keurig naar ons, maar men antwoordde alleen met boze – volgens ons jaloerse – blikken.

Aan het eind van de route heeft Robert de weg vrijgemaakt van rondlopende schapen. Als volleerd herder stuurde hij de schapen in de goede richting. Het weer sloeg om en er trok een grote wolk tussen de bergen het dal door, recht op ons af. Tijd om te vertrekken. We hadden en camperplaats uitgezocht dat aan een fjord gelegen was. Hiervoor moesten een klein stukje (16 km) van onze route afwijken en een smalle weg nemen. Het was grotendeels zo breed als de camper met passeerstrookjes. Zelfs een tunnel van 6,4 km was zo uitgevoerd. Toen onze TomTom aangaf dat we linksaf moesten, bleek de weg afgesloten te zijn met een slagboom. Dat was pech, want we waren op 2 km na op de plaats van bestemming. Er bleek een nieuw tunnel te zijn en de oude weg was afgesloten. Nadat we door de tunnel zijn gereden, kwamen we precies uit op de plek die beschreven was. Wat een stilte op een paar pratende vissers in kleine bootjes na. Het water draagt het geluid van heel ver. Deze dag was wederom prachtig geweest, maar door de grote hoogte en de wind, was het wel steeds koud geweest (6-12 gr). Een juist moment om in de voorraad te duiken om de meegebrachte zuurkool met worst klaar te maken. De zuurkool was veel te veel voor ons, maar de vissen in de fjord zullen ervan gesmuld hebben, want dat hebben wij ook gedaan. Na een wandeling over de oude afgesloten weg, zijn we rond negen uur gaan slapen.

De volgende morgen was Laura niet fit, hoofdpijn. Om zeven uur zat ze al voor in de camper en na een aspirine en een kop thee, is ze weer in bed gedoken. Robert is dikgekleed buiten gaan zitten om wat te lezen, zodat Laura lekker kon doorslapen. Rond negen uur werd ze weer wakker en voelde zich een stuk beter. Rond elf uur zijn we vertrokken richting de kust. Onderweg moesten we nog even naar een supermarkt om in ieder geval brood te kopen. De dorpjes die we passeerden beschikten echter niet over een supermarkt, maar toen we bij Bryggia reden zagen we er een bord met “Bakeri” erop. Toen we bij het bakkerijtje aankwamen zagen we vele auto’s komen en gaan met net zoveel gekochte broden. Binnen was het gezellig met complete bankstellen, zitjes en buiten ook nog picknicktafels. Het assortiment bestond uit vele soorten brood, maar dat kon weer niet gesneden worden. Daarnaast was de vitrine gevuld met verschillende taartjes, maar er werd ook ijs verkocht. Wij kozen voor cappuccino met een stuk taart. Het is tenslotte vakantie! De zon scheen volop en het was soms gewoon een beetje te warm.

Het doel was vandaag de Kannesteinen in Oppedal. Een bijzondere steen die door de eeuwen heen een speciale vorm heeft gekregen door het vele polijsten. Robert wil er een mooie foto van maken en daalde af over de rotsen om er dichter bij te komen. Toen Laura nog net de kruin van Robert kon zien verdween die plotseling uit het zicht om even later weer zichtbaar te worden en te horen dat hij niet een maar twee “natte poten” had. Hij was uitgegleden en met beide voeten in een spleet gegleden die vol zeewater stond.

Daarna zijn we vertrokken naar onze eindbestemming van vandaag, de camping in Refvik. Deze camping staat aan een mooi strand en onze verwachtingen klopten. Toen we aankwamen hebben we onze camper op een vlak stuk gezet en hebben niet gekozen voor een plekje aan het strand. Daar is het namelijk zo scheef dat je de camper nooit met blokken horizontaal kan plaatsen. Liggen in een scheefstaande camper leidt tot slaaptekort en dat willen we niet. Hieronder nog een paar foto's van de camping met een bijzonder ligging.