We moeten nog even wat kwijt over dag vijf. Op de camperplaats staan namelijk ook twee oude kleine “mensjes”. Het blijkt een echtpaar uit Polen te zijn, die de zeventig gepasseerd zijn. Het mannetje staat steeds te vissen en het vrouwtje maakt de een na de andere vis schoon. Ze bivakkeren in een kleine Citroen, een klein bestelautootje dat een tentje aan de achterzijde over de achterklep heeft. Later op de avond bakt het vrouwtje in de auto de verse vissen. We denken dat ze na het eten wel zullen vertrekken. Nadat het donker is geworden en wij de blinderingen hebben aangebracht, horen we dat de auto wordt gestart. Staan we toch nog alleen op de parkeerplaats. Laura vindt het nog steeds eng. Maar . . . als we ’s nachts even naar buiten kijken zien we tot onze verbazing dat het autootje er nog steeds staat en onze monden vallen ‘s morgens open als blijkt dat zij in de bestelwagen hebben geslapen. Robert gaat even kijken hoe dat zit. Het blijkt dat er naast een kookeilandje ook nog twee kleine bedjes in de auto zijn aangebracht. Onvoorstelbaar dat je daar in kunt slapen met twee personen. Maar ja, zoals gezegd, het waren kleine mensjes! De avond daarvoor had Robert al een praatje met hem gemaakt met een Litouwse visser. Hij vangt de een na de andere makreel uit de fjord. Elke keer als hij er een vangt brengt hij hem naar de kleine Pool. Hij vertelt dat de Pool een andere hengel moet hebben, zodat hij ook veel meer kan vangen.

We eten buiten in de zon ons ontbijtje met aardbeien en jus d’orange. We genieten van het weer en vertrekken pas laat op de ochtend om langs de kust in de richting van Kristiansand te rijden. Dat zullen we niet bereiken, want het weer is prachtig en we besluiten een camping op te zoeken op een landtong. De weg langs de kust is prachtig, maar wordt wel steeds smaller. Na de afslag richting camping moeten we nog vier kilometer rijden en wij vragen ons af of je hier wel met een auto en caravan langs kunt. De huizen staan in bochten zo dicht bij de weg dat manoeuvreren bijna onmogelijk is. Uiteindelijk bereiken we zonder problemen de ingang, waar we meteen vuilwater lozen, de zwartwatertank legen en vers water innemen. Op de camping staan toch caravans van 8 meter lang!!

De camping is prachtig (en duur) en er is voldoende ruimte, maar we kunnen maar niet een mooi plekje vinden. Of het is te scheef, of het is te dicht bij een ander, of er is geen stroomkast in de buurt, of het is in de schaduw, of het is te drassig. Na op drie plekken te hebben gestaan, kiezen we ervoor om midden op het grasveld de camper te plaatsen. Uiteindelijk blijkt dit niet het perfecte plaatsje te zijn, want als we later een wandeling naar de zee maken, zien we nog een veel mooier plekje. De camping is namelijk veel groter dan we wisten. Het is een prachtige plek met zicht op zee, waar voor de kust kleine eilandjes liggen met daartussendoor vele kleine bootjes. We zitten wel anderhalf uur dit schouwspel te bekijken. Na terugkeer blijkt de wind te zijn gedraaid en besluiten we toch te BBQ’en. De rook zal niemand overlast bezorgen. We genieten van de laatste kipsaté als de zon achter de horizon verdwijnt.

De volgende morgen schrikken we wakker van een hevig metaalachtig geluid. Wat was dat? Vallen onze fietsen van het rek? De wind is wat aangewakkerd, maar het blijkt het zonnescherm van een camper aan de zijkant van het veld te zijn. ’s Nachts het zonnescherm uit laten staan, kost deze mensen geld. Er is van alles kapot en pas anderhalf uur later zit alles weer in de bak. Wij hebben dan al gedoucht en ontbeten.

We vertrekken laat, verlaten de kust en rijden het binnenland in met prachtig weer. Even na twaalven rijden we een verzorgde picknickplaats op. Er is eigenlijk geen ruimte voor onze camper, maar het is te mooi om weer verder te rijden. We zetten hem neer in de hoop dat er straks meer ruimte is. We pakken onze stoelen en vinden een plek op de keien nabij een sterk stromende rivier. We nuttigen hier de lunch (beschuit met rundvleessalade). Uiteindelijk vetrekken we drie uur later met een bruin verbrande huid en een voldaan gevoel. Heerlijk, weer een zonnige dag met hoge temperaturen.

Laura had de avond daarvoor al een camperplaats met een goede waardering gevonden en de rit er naar toe ging langs een langs meer. Uiteindelijk kwamen we rond half zeven aan. Van de acht beschikbare plaatsen zijn er drie in gebruik. Wij zijn de vierde en de laatst aankomende camper. Wederom een prachtige plek aan een meer met een klein haventje. Na de maaltijd, aardappelen, snijboontjes en een chorizoburger, gaan we wandelen. 

Achter onze camper staat een bord met een verwijzing van een 3,5 km lange wandeling langs het meer. Onderweg slaan we af en krijgen zicht op het haventje met onze camper. Even een paar foto’s schieten. Als we terug in het dorp aankomen, horen we “voetbal-geluiden”.  We gaan op het geluid af. Er wordt inderdaad een voetbalwedstrijd gespeeld op een prachtig kunststof grasveldje. Het niveau van het spel valt niet tegen als je bedenkt dat hier niet veel mensen wonen. Vlak voor donker zijn we weer thuis.

De volgende ochtend krijgen we het trieste nieuws dat tante Willie is overleden, iets langer dan een week na een beroerte. Het is bizar dat we elke keer dat we Noorwegen bezoeken, een dergelijk bericht te horen krijgen. Het zonnetje schijnt gelukkig, maar het houdt ons wel bezig.

Als we vertrekken, na wat boodschappen te hebben gedaan, begint de lucht te betrekken en begint het zachtjes te regenen. Deze motregen wordt gewone regen en even later mondt het uit in stortregens. De weg staat soms blank. De op de kaart aangegeven watervallen hebben we gemist, maar we hebben vandaag voldoende water zien vallen. Het wordt wat frisser. Op een picknickplek hebben we onze korte broek verruild voor een lange en hebben een trui aangetrokken. Als het weer opknapt, steken we aan voor een kop koffie met een heerlijke chocoladetaartpunt. De temperatuur loopt weer op naar de 20 graden, heerlijk. De vooraf uitgezochte camping valt tegen en een kilometer of vier terug, zagen we een betere. Dus rechtsomkeer gemaakt en naar deze camping gereden. We moesten immers aan de stroom, want de laptop had een lege accu. De overnachting is slechts 200 NOK inclusief stroom en Wifi. We kunnen de camper horizontaal neerzetten zonder de blokken te gebruiken. Gisteren gleden we langzaam naar het voeteneind, vanwege het hoogteverschil van meer dan 20 cm tussen voor- en achteras. De komende nacht zullen we daar gelukkig geen last van hebben. De zon en de regen zorgen voor een mooi schouwspel. Boven onze camper staat een mooie regenboog.